Okay lah. Macam ni je.
Saya menangis air mata darah sekalipun, saya still tak dapat jawapan, masih lagi terpinga-pinga..
So, kesimpulannya.
Saya yang bersalah.
Saya ada buat salah sampai satu tahap awak tak boleh nak maafkan saya.
Awak dah penat dengan perangai saya.
Dah fed up.
Selama beberapa hari , awak tak layan saya
tak tanya khabar saya
supaya lebih mudah untuk saya sakit hati kan?
lebih mudah untuk saya minta putus,kan?
Kalau saya yang minta putus, saya tak sempat nak tanya kenapa kita putus.
Awak tak perlu lah nak melayan setiap pertanyaan saya.
Ya, awak ada tempat mengadu. Dengan Aina.
Saya? Kalau saya mengadu dengan orang lain, diaorang takkan faham.
Diaorang tak kenal sangat saya.
Saya mengadu kat Bestie saya sendiri, and awak pun tahu sapa kan?
Semalam.
Awak tuduh saya? why being so sarcastic?
Saya keluar dengan abang saya.
Saya tak jalan pun dengan alif. Terserempak je.
Itu pun tegur 'Orang Rumah' dia. *gelak sikit*
Nak biarkan macam ni?
Kalau betul apa yang saya fikir, awak tak payah lah nak explain lagi.
Biar saya berfikiran macam ni.
Awak pun mungkin dah minat kat orang lain.
So, apa yang saya fikir and rasa dah tak ada makna bagi awak, kan?
No comments:
Post a Comment