Perkara yang lepas Usah dikenang

Assalamualaikum.

Bohong lah kalau saya kata saya tak berusaha. Tau tak susahnya nak lupakan orang yang kita minat selama hampir 2 tahun setengah? Lagi-lagi bila kita dah rapat dengan adik-adik dia, tau kisah dia, sakit dia semua saya rasa. Tapi what's the point? Kenapa entah saya rasa macam tu. Waktu awak sakit, saya risau sangat. Dah lah sakit awak tu serious. Saya betul-betul takut kehilangan awak. Sekarang ni, awak pulak yang takut bagi harapan kosong kat saya.. :/

Well, as we all know, 'Cinta tak boleh dipaksa'. And of course lah,kita tak boleh nak paksa orang suka kita. Kalau dah dia suka orang lain, fine. I'm okay with that. Of course saya kecewa,sakit sangat-sangat. Bohonglah kalau saya tak rasa semua tu. Tapi... yelah. Apa lagi yang boleh saya buat? If forgetting you is the most reasonable thing to do, then i will. Ingat senang ke? Bayangkan, 2 tahun lebih. Dalam tempoh tu, saya asyik cari je awak. Apabila dah jumpa baru lah hati rasa lega. Dah macam habit tau. Sama juga dengan hari ini. Awak pergi kem JPAM. On the first day,waktu naik sekolah selepas cuti 2 minggu, saya cari awak. Lepas sedar yang saya dah tak boleh nak minat awak lagi, saya berhenti cari. Tapi hati tak tenang selagi tak nampak awak. Selalunya saya tanya orang. Tapi memandangkan saya dah kata tak nak minat awak lagi,and takut orang masih fikir saya minat awak lagi, saya senyap je. Bila member awak buka cerita pasal awak baru saya tau. Dah 3 hari awak tak ada kat sekolah.Esok saya tak tau.Saya harap awak tak datang sebab saya tak sanggup nak berhadapan dengan awak. Tapi saya nak juga tengok awak sebab....... entah lah. Dah lama tak bersua.

Selama ni, saya suka awak pun tak ada sebab. There is no reason. The next thing I knew, I've been adoring you day by day. 'Cinta itu buta' , maybe? Sebab saya pandang keburukan awak tu sebelah mata je. Saya pekakkan telinga je setiap kali ada member-member cakap buruk pasal awak. (mostly lelaki lah.) Member perempuan dah nasihatkan saya waktu form 1. Saya degil,nak buat macam mana kan? Waktu form 2 lak, awak berubah sedikit demi sedikit. Sampai lah form 3, awak berubah, completely.

Okay.. Maybe tak completely. Tapi bagi saya, tak sangka lah awak akan buat perangai macam tu. Betul betul saya tak sangka. Saya tau awak ni miang, tapi tidak lah saya tahu 'semiang' itu. Kadang-kadang terserempak lah juga dengan 'skandal' awak tu. Well, buat biasa je. Nak tanya, tapi malas lah. Dia pun nampak macam tak selesa bila dengan saya. Yang saya tak faham ni, awak suka budak luar, tapi awak layan juga awek-awek kat pengkalan ni?LOL.Maybe awak sedar, yang awak tak akan dapat budak luar tu. Budak tu pun tak kenal sangat awak. So, awak ambil mana yang awak dapat lah. Hahahaha. Maafkan saya lah. Saya tak se'manja' dia. Saya tak boleh nak manja dengan awak. Saya tak pandai sangat nak bermanja dengan lelaki yang sah-sah bukan suami saya. Maaf juga sebab saya ni kasar. Tak kira lah dalam perbuatan atau percakapan. Ya,saya mengaku. Saya memang 24/7 kasar. Budi pekerti saya tak sebaik 'skandal' awak. Maafkan saya lah ya?

Sayang seribu kali sayang. The end of this journey proved that we aren't meant to be together, right? We are not compatible enough, I guess. Saya tak boleh nak kata, after all of these, i'll be waiting for you. Saya tak boleh nak setia kat awak lagi,sebab awak pun tak tunjuk contoh setia tu. And saya pun tak boleh nak cakap 'selamat tinggal' sebab saya masih lagi tak pasti sama ada saya boleh melupakan awak lepas apa yang awak dah buat. Hahahaha. Gila kan? Saya tak pernah menganggap , minat saya kat awak merupakan 'CINTA'. Love is a short word with a deep meaning.Saya akan guna semua perkataan yang lain, sayang,suka,minat,obses tapi bukan cinta. Terlampau berat nak guna perkataan tu. Lagipun, dengan umur kita, Saya rasa kita belum kenal erti cinta yang sebenar-benarnya. We are just too dumb to understand it.Too young.

Tapi,perkara yang lepas jangan dikenang kan? :)